La Roche Goyon ได้ชื่อมาจากตระกูล Breton ที่เก่าแก่ที่สุดแห่งหนึ่ง (เรียกว่า Gwion, Goion, Gouëon, Goyon และ Gouyon)

ตำนานเป็นพยานว่าปราสาทหลังแรกถูกสร้างขึ้นโดย Goyon ภายใต้ Alain Barbe-Torte ในปี 937

ปราสาทปัจจุบัน สำหรับเขา เริ่มต้นก่อนการปรากฏตัวของศีลในบริตตานี (1364) จากนั้นจึงดำเนินต่อไปตามทางเลือกของความโชคดีของโกยอนในช่วงครึ่งหลังของศตวรรษที่สิบสี่ มันมีอยู่ใน 1379 ตั้งแต่ Du Guesclin ส่งกองกำลังไปยัง La Roche Goyon ซึ่งต่อต้านอย่างกล้าหาญ ป้อมปราการถูกยึดเพื่อประโยชน์ของชาร์ลส์ที่ 5 จากนั้นกลับสู่เจ้าของโดยสนธิสัญญา Guérande (1381)

ในช่วงศตวรรษที่สิบห้า การเพิ่มขึ้นของ Goyon ทางสังคมยังคงดำเนินต่อไป ปรากฏในรัฐบริตตานี Goyon มหาดเล็กของดยุคแห่งบริตตานีจะแต่งงานกับทายาทของบาโรนีแห่ง Thorigni-sur-Vire ครอบครัว Goyon ออกจากเปล Breton และเดินทางไปสู่ประวัติศาสตร์ของฝรั่งเศส ปราสาทจึงรับผู้ว่าการซึ่งอาศัยอยู่ในบ้านที่จัดไว้เพื่อการนี้ ในช่วงเวลาของการประชุมของบริตตานีกับฝรั่งเศส (เกิดขึ้นระหว่างสนธิสัญญาปี ค.ศ. 1532) มันได้รับที่นั่งใหม่ (1490) ภาษาอังกฤษในครั้งนี้โดยไม่ประสบความสำเร็จสำหรับผู้บุกรุก

รัฐประหารเดอเกรซดำเนินการโดยสันนิบาต Jaques II Goyon ลอร์ดแห่งมาติญง จอมพลแห่งฝรั่งเศส ผู้ว่าการนอร์ม็องดีและกีเอน เข้าข้างกับอองรีที่ 4 ในการตอบโต้ ในปี ค.ศ. 1597 ผู้แทนของ Duke of Mercoeur ชื่อ Saint-Laurent ได้ปิดล้อมและทำร้ายเขา ปราสาทที่เรียกไปแล้วครั้งนั้น ลา ลาเต้ ถูกรื้อ ปล้น ทำลาย เผา มีเพียงดันเจี้ยนเท่านั้นที่ต่อต้าน

ที่ปราสาทแห่งหนึ่งในซากปรักหักพังที่เซอร์ Garengeau สนใจที่จะเสริมความแข็งแกร่งให้กับชายฝั่งเพื่อป้องกันแซงต์มาโล ปราสาทได้รับการเปลี่ยนแปลงตามข้อตกลงของมาติญงระหว่างปี ค.ศ. 1690 ถึง ค.ศ. 1715 เนื่องจากเป็นสิ่งที่เรารู้จักเขามาก

ในปี ค.ศ. 1715 เจมส์ อิล สจวร์ตมาลี้ภัยที่นั่นและพบว่าสถานที่นั้นน่ากลัว ... เป็นความจริงที่ค่ำคืนอันเลวร้ายของเดือนพฤศจิกายนล้มเหลว ในปีเดียวกันนั้นเอง หลุยส์-ฮิปโปลิต กรีมัลดี (เจ้าหญิงแห่งโมนาโก) ได้แต่งงานกับฌาค-ฟรองซัวส์-เลโอนอร์ กูยง ลอร์ดแห่งมาติญง ได้เป็นดยุกแห่งวาเลนติัวส์ โดยกำหนดให้ใช้ชื่อและอาวุธของกริมัลดีโดยไม่ต้องเข้าร่วมครอบครัวของเขา

ในปี ค.ศ. 1793 เตาหลอมถูกสร้างขึ้นเพื่อทำให้ลูกบอลแดง และผู้ต้องสงสัยต่อต้านการปฏิวัติสองสามคนถูกคุมขัง

Malouins วัยเยาว์ได้รับความเสียหายอย่างไม่หยุดยั้งในช่วงร้อยวัน (1815) นี่เป็นตอนสุดท้ายของนักรบ

ในช่วงศตวรรษที่สิบเก้า เขาค่อยๆ ถูกทอดทิ้ง เขามีผู้ปกครองเพียงคนเดียว กระทรวงการสงครามปลดประจำการในปี 1890 และขายโดย Domains ในปี 1892 ส่วนใหญ่ซากปรักหักพังเมื่อถูกจัดเป็นอนุสาวรีย์ประวัติศาสตร์ในปี 1925 ได้รับการบูรณะตั้งแต่ปี 1931 โดยตระกูล Joüon แห่ง Longrais และเปิดให้เข้าชมได้ . ปราสาทแห่งนี้กลายเป็นปราสาทที่มีผู้เยี่ยมชมมากที่สุดในบริตตานี รองจากดยุคในน็องต์